W dniu 17 października 2010 roku odeszła od nas nieodżałowanej pamięci Pani Prezes Stowarzyszenia Miłośników Jarosławia Józefa Frendo. Duszą i sercem oddana była pracy społecznej, która wypełniała Jej życie bez reszty. W pracy dla naszego miasta i regionu upatrywała sens najwyższy, pracy tej poświeciła 10 lat życia. Nie bardzo możemy sobie wyobrazić, że ktokolwiek może Ją w pełni zastąpić.

Była nauczycielem historii, w swej pracy pedagogicznej równie zaangażowana jak w działalności w Stowarzyszeniu. Swoją postawą dawała przykład wszystkim, jak należy traktować związek z najbliższą sercu ojczyzną, co naprawdę znaczy być aktywnym członkiem społeczności, wśród której się żyje.

Urodziła się 15 grudnia 1940 roku w Kosinie, powiat Łańcut w woj. podkarpackim. Szkołę Podstawową ukończyła w Kosinie, nastypnie Liceum Ogólnokształcące Żeńskie w Łańcucie. W roku 1961 otrzymała dyplom Studium Nauczycielskiego w Przemyślu, kierunek historia, a w 1970 ukończyła Studium Nauczycielskie w Rzeszowie na kierunku wy­chowanie obywatelskie. W roku 1975 uzyskała tytuł nauczyciela dyplo­mowanego, a w 1978 roku kwalifikacje równoważne Wyższym Studiom Zawodowym Instytutu Kształcenia Nauczycieli w Warszawie w zakresie historii. W 1985 roku ukończyła Studium Przedmiotowo - Metodyczne w Rzeszowie, kierunek wiedza o społeczeństwie, a w roku 1988 uzyskała I stopień specjalizacji zawodowej w zakresie historii.

Pracę zawodową rozpoczęła w 1961 roku w Szkole Podstawowej w Miękiszu Nowym, gmina Radymno, gdzie pracowała do 1968 r.

Następnymi etapami Jej pracy były kolejno: Szkoła Podstawowa w Pustkowie Osiedlu, pow. Dębica (1968-1971), Szkoła Podstawowa nr 6 w Jarosławiu (1973-1974) i w końcu Szkoła Podstawowa nr 10 w Jarosławiu w latach 1974-1997, skąd odeszła na emeryturę.

Jej pracę pedagogiczną, wysoko oceniały władze oświatowe honorując Ją wieloma nagrodami: w 1985 roku otrzymuje Nagrod_y Kuratora Oświaty i Wychowania za wybitne osiągnięcia dydaktyczne i wychowawcze - wykształciła liczną rzeszę 0limpijczyków z historii i to we wszystkich szkołach, w których uczyła. Jej pracę doceniły też władze miasta i w roku 1996 otrzymuje Nagrodę Burmistrza Miasta Jarosławia za całokształt pracy pedagogicznej. W 2008 roku Kapituła Fundacji POLCUL (Niezależna Fundacja Popierania Kultury Polskiej im. Jerzego Bonieckiego) wyróżniła Ją nagrodą im. Eudoksji Rakowskiej za działalność kulturalną, i wychowawczą na terenie Jarosławia oraz za zasługi w popularyzacji regionu.

Zdobyła też w roku 2007 honorowe odznaczenie "Jarosława", które otrzymują ludzie najbardziej zasłużeni dla miasta. Prezesem Stowarzyszenia Miłośników Jarosławia została wybrana w roku 2000 i pełniła tą funkcję do śmierci. Nawet będąc juz ciężko chora, dowiadywała się, co się dzieje w Stowarzyszeniu, podpowiadała nam, co trzeba zrobić, jakie zadania są do wykonania. Zawsze była bardzo pracowita, rzetelna i perfekcyjna i tak prowadziła Stowarzyszenie. Wokół siebie skupiła grono oddanych miastu osób i razem udało się wiele osiągnąć. Ludzie pomagali Jej chętnie, bo miała pasję, była bezinteresowna i nie bez znaczenia był tez Jej urok osobisty. Umiała zachęcić do współpracy, umiała rozmawiać, ponieważ miała argumenty i siłę przekonywania. Nie odmawiano Jej, bo doceniała ludzi i zawsze starała się ich dowartościować.

W czasie Jej prezesury wydano 5 Roczników SMJ; książki: „Historia Tywonii ", „Opowiedz mi swoją historię", „Honorowi obywatele Jarosławia", reprinty przedwojennych monografii Jarosławia, informatory społeczno ­kulturalne SMJ i pocztówki o tematyce jarosławskiej.

Co roku organizowała dla dzieci i młodzieży Zlot Gwiaździsty Szlakiem Miejsc Pamięci Narodowej, którego celem było opracowanie dziej6w II wojny światowej na naszym terenie. Impreza zapoczątkowana przez mjr Z. Niemczyckiego w rękach Pani Prezes nabrała charakte­ru regionalnego. Podobnie było z konkursem poetyckim i literackim im. Jerzego Hordyńskiego organizowanym co roku i chętnie wspieranym przez władze miasta.

Dzięki staraniom Pani Prezes zrekonstruowano tablicę 39 pułku piechoty Strzelców Lwowskich w dawnych koszarach przy ul. Kościuszki, odsłonięto tablice poświęcone Jerzemu Hordyńskiemu, dr Kazimierzowi Gottfriedowi i dr medycyny Stanisławowi Bylinie. Pani Frendo umiała pozyskiwać sponsorów, dzięki czemu dokonano konserwacji zabytkowych mebli i rozpoczęto gruntowny remont siedziby SMJ. Za kadencji Pani Prezes powstały oddziały SMJ w Krakowie i Warszawie.

Szczególnie ważne dla członków Stowarzyszenia były spotkania czwartkowe, na których wygłaszano referaty poświęcone zagadnieniom dotyczącym szeroko pojętej przeszłości Jarosławia i regionu. W toku gorących dyskusji rodziły się pomysły na rozwój i promocję miasta. Podziwialiśmy Ją za ciągłą aktywność, młodzieńczy zapał i wieczną. chęć tworzenia czegoś nowego - udzielało się to wszystkim. Pani Prezes współpracowała z wszelkimi instytucjami kulturalnymi i oświatowymi - stowarzyszeniami ,szkołami, uczelniami, IPN - em. Szczególnie ważna była dla Niej aktywizacja młodych, dlatego tworzyła Szkolne Koła Miłośników Jarosławia.

Zrobiłaś tak wiele, dziękujemy Ci z całego serca. Musimy podjąć tę pracę bez Ciebie, jakże będzie nam ciężko. Stowarzyszenie Miłośników Jarosławia poniosło wielką. stratę, bo nie ma Cię już wśród nas.