Stowarzyszenie Miłośników Jarosławia zawdzięcza generałowi Wacławowi Scaevoli Wieczorkiewiczowi swoje powstanie. Z jego inicjatywy i przy współudziale sekretarza Magistratu i kierownika Muzeum Miejskiego Jana Harlendera oraz inspektora szkolnego Kowaliszyna, została powołana do życia w roku 1934 nowa, jarosławska organizacja społeczno-kulturalna. Było to Stowarzyszenie Miłośników Dawnego Jarosławia. Oficjalne spotkanie założycielskie odbywa się w maju 1935r., a W.S. Wieczorkiewicz zostaje jego PIERWSZYM PREZESEM.

Był jednym z inicjatorów reaktywowania po wojnie działalności Stowarzyszenia Miłośników Jarosławia. W latach 1945 - 47 był jego prezesem, potem pełnił funkcję sekretarza, aby ponownie, w styczniu 1963r.,powołany na stanowisko prezesa, piastować tę funkcję ponad 10 lat - aż do końca życia.

W okresie jego prezesury Stowarzyszenie rozwijało bogatą działalność popularno­naukową, organizowało liczne wystawy i wycieczki. Powrócono do tradycji odbywania czwartkowych, cotygodniowych spotkań w siedzibie SMJ.

Syn Wacława Franciszka Nartowskiego, Zbigniew pisząc wspomnienia o ojcu, podkreśla z mocą, że był On przede wszystkim Nauczycielem, pisanym dużą literą, gdyż należał do tego pokolenia pedagogów, którzy swój zawód, swoją rolę w wychowaniu młodzieży traktowali jako misję i jako służbę. Rzeczywiście, życie Wacława F. Nartowskiego wypełnione jest po brzegi pracą z młodzieżą, w różnych szkołach i na różnych stanowiskach.

Na początku nauczycielskiej kariery, w roku 1910 został nauczycielem w c.k. gimnazjum w Brzozowie. Uczył języka polskiego i filologii klasycznej, kierował biblioteką, prowadził kółko literackie i ćwiczenia wojskowo-gimnastyczne, organizował liczne wycieczki krajoznawcze. Od razu więc był nauczycielem niezwykle zaangażowanym w swoją pracę, przyjmując na siebie tak wiele obowiązków.

Janina Starzewska z wykształcenia była architektem, właściwie jednak pasjonowała ją historia i ochrona zabytków. Ogromna erudycja, szerokie ' zainteresowania i odwaga w podejmowaniu kolejnych zadań pozwoliły jej pełnić różne zawodowe funkcje.

Była przede wszystkim nauczycielką, a w drugiej połowie życia również badaczem architektury, zabytkoznawcą i muzealnikiem. Zawsze pozostała lwowianką. Zaraziła nas - młodych pracowników PP PKZ - miłością do tego miasta. Odkrywała przed nami jego barwy, zapachy i fascynującą atmosferę.

Urodziła się 25 listopada 1926 roku we Lwowie. Ojciec Józef Panas był policjantem, matka Stanisława z Paczochów, urzędniczką. Janeczka, Jancia była jedynaczką, wcześnie osieroconą przez ojca. Wychowywała ją matka przy pomocy służącej Stefy, o której Jasia wyrażała się z największym uznaniem.

Romuald Ostrowski urodził się 19 lutego 1919 roku w Homlu na kresach (obecnie Białoruś). Jego matka, Maria Ostrowska, z domu Frąckiewicz, pochodziła z okolic Wilna, ojciec Piotr Ostrowski z Rozentowa ( Gubernia Witebska). Piotr Ostrowski był z zawodu fotografem i autorem opatentowanych wynalazków z dziedziny fotografii. Interesowało go wprowadzenie na rynek ówczesnych nowości technologicznych, w Hom1u założył kino. Po masowym eksodusie Polaków ze wschodu, znalazł się w Sosnowcu, gdzie zakłada fabrykę baterii, po przeprowadzce do Jarosławia prowadził zakład fotograficzny i instalował pierwsze radia (przedstawicielstwo Philipsa).

Wychowywany w takiej atmosferze Romuald również interesował się techniką. Przede wszystkim jednak, jak całe niemal pokolenie młodzieży przedwojennej, dał się porwać idei harcerstwa.

W dniu 17 października 2010 roku odeszła od nas nieodżałowanej pamięci Pani Prezes Stowarzyszenia Miłośników Jarosławia Józefa Frendo. Duszą i sercem oddana była pracy społecznej, która wypełniała Jej życie bez reszty. W pracy dla naszego miasta i regionu upatrywała sens najwyższy, pracy tej poświeciła 10 lat życia. Nie bardzo możemy sobie wyobrazić, że ktokolwiek może Ją w pełni zastąpić.

Była nauczycielem historii, w swej pracy pedagogicznej równie zaangażowana jak w działalności w Stowarzyszeniu. Swoją postawą dawała przykład wszystkim, jak należy traktować związek z najbliższą sercu ojczyzną, co naprawdę znaczy być aktywnym członkiem społeczności, wśród której się żyje.

- jest absolwentem Liceum Sztuk Plastycznych im. Stanisława Wyspiańskiego w Jarosławiu. W 1986 r. uzyskał dyplom na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Plastycznych w Krakowie w pracowni prof. Jerzego Bandury. W 1998 r. ukończył podyplomowe studia na Papieskiej Akademii Teologicznej na Wydziale - Sztuka Sakralna. W latach 1990 - 1995 pracował jako nauczyciel rzeźby w Państwowym Liceum sztuk Plastycznych, w tym też czasie rozpoczął samodzielną pracę twórczą realizując projekty wystroju wnętrz współczesnej architektury sakralnej. Wygrał konkurs na realizację wnętrz kościołów w Medyce i Muninie. Zaprojektował i zrealizował pamiątkowy medal z okazji pielgrzymki Ojca Św. do Polski i Jego pobytu w Przemyślu w 1991r. Wygrał konkurs na realizację pomnika "Krzyż Zawierzenia" dla Przemyśla i zrealizował 4-metrowej wysokości rzeźbę Jezusa Miłosiernego wg obrazu błogosławionej Siostry Faustyny. W swoim dorobku artystycznym ma wiele dzieł zasługujących na najwyższe słowa uznania m in. pomnik Tadeusza Kościuszki w Odrzykoniu, pomniki Adama Mickiewicza w Tuczempach oraz Przeworsku. Jest autorem wielu okolicznościowych tablic m in. na ratuszu w Jarosławiu, w kościele pw. Chrystusa Króla, w Zespole Szkół Budowlanych w Jarosławiu oraz pamiątkowych statuetek dla Przeworska i Jarosławia. Jego dziełem są również statuetki "Jarosławów". W latach 2011 - 2016  Prezes Stowarzyszenia Miłośników Jarosławia.